Bu makaleyi sesli dinle 
Kuzey Girit'te bereketli bir ovanın yakınında ve kendi limanına sahip olan Malia, Minos uygarlığının en önemli yerleşim yerlerinden ve saraylarından biriydi. Neolitik Çağlardan (MÖ 6000) beri içinde yaşanılan ve MÖ 2200 yılına uzanan anıtsal mimarinin ilk kanıtlarıyla, bu alan MÖ 1900'den MÖ 1675'e kadar olan saray dönemlerinde en büyük gücüne ulaştı. Depremler ve yangınlardan sonra, bölge eski etkisini yitirdi ve sonunda MÖ 1250'de terk edildi.
Yerleşimin asıl adı kaybolmuş ve bugünkü adı, yakındaki modern Malia köyünden gelmektedir. Orijinal isimle ilgili öneriler Milatos veya Tarmara olmuştur. Yunan mitolojisinde Malia'nın ilk kralı, Knossos'lu Minos'un küçük kardeşi Sarpedon'du (Zeus ve Europa'nın oğlu).
Malia yerleşim yeri, Knossos, Phaistos ve Zakros ile birlikte en önemli Minos yerleşimlerinden biriydi. Yaklaşık 7500 metrekarelik bir alanı kaplayan saray alanı muhtemelen yerel yönetimsel, ticari, siyasi ve dini merkezdi. Bir şehir, daha küçük saraylar ve büyük bir mezarlık da dahil olmak üzere saray alanını çevreleyen büyük arkeolojik kanıtlar da bulunmaktadır. Altın ve bronz objeler, taş vazolar, kapsamlı çanak çömlek, metal ve seramik atölyeleri, büyük vazolar (pithoi ve amphoralar) ve Girit'in merkezindeki Malili mühür taşlarının varlığı, Malia'nın önemli bir alışveriş ve ticaret merkezi olduğunu kuvvetle göstermektedir.
Saray bölgesi iki aşamada inşa edilmiştir. MÖ 1900 civarında inşa edilen ilk saray, muhtemelen yangın ve depremle MÖ 1675 yılında yıkılmıştır. İkinci saray kısa bir süre sonra, büyük ölçüde ilkinin planına göre inşa edildi. Bu saray da muhtemelen MÖ 1450 depremiyle bir kez daha yıkılmıştır. Ana mahkemeler hariç, bu günümüzde bölgede görülebilen ikinci sarayın kalıntılarıdır. Bu alan, MS 1920'den günümüze Fransız Arkeoloji Okulu tarafından kazılmıştır ve modern koruma arkeolojisi için bir sergi alanı olarak kabul edilmektedir.
Bu görkemli saraylar ise, büyük bir merkez mahkeme, tiyatro veya gösteri alanı, sütunlar, ışık kuyuları, iki katlı odalar, depo dergileri ve özel odalar gibi Minos saray mimarisinin tüm temel özelliklerini içeriyordu. Saraylar, yerel kum taşı ve kireç taşı blokları kullanılarak inşa edilmiş ve zeminler de dahil olmak üzere birçok oda sıvalı hale getirilmiş ve boyanmıştır.
Bugünün rastlanılabilir kalıntılarında, büyük merkezi avlu (48 metreye x 23 metre ve orijinalinde kuzey ve batı taraflarında revak bulunan) kendisinin merkezi kurban ocağı ve güney tiyatro alanı olarak kullanılmış güney cephesi tarafı boyunca bugüne kadar ulaşmış dört anıtsal basamak ile, muhtemelen de, diğer Minos saraylarıyla birlikte, festivaller için, ritüeller ve boğanın üzerinde durma oyunları; günümüze ulaşmış 7 anıtsal Grand Staircase basamağı; 90 santimetrelik çapta taş veya Kernos; üç, Tahıl silosu olarak kullanılan 4 metre genişliğinde dairesel çukurlar, her birinde orijinal çatıyı destekleyen merkezi bir kolon temeli olan; yerinde 6 kolon temeli ile birlikte Hipostil Konağı; bir buluşma mekanı olarak kullanıldığını gösteren güçlendirilmiş duvarlarıyla Hipostil Mahzenmezarı; diğer çeşitli konaklar, daireler ticaret kentleri ve ki bunlardan birinde iyi muhafaza edilmiş, taştan yapılmış, lağım şebekesi bulunan tuvalete sahip bir oda vardır.
Bu yerin göze çarpan buluntuları arasında ünlü altın arı kolye ve MÖ 17. yüzyıldan kalma bir panter şeklinde tören taş baltası bulunmaktadır. Bunlar şimdi Kandiye (Heraklion), Girit'teki arkeoloji müzesinde ikamet ediyor.
